Symulakrum

Mc Luhan

media sa zimne i gorące

pozytywne bardziej negatywne
przekazuja wiecej informacji mniejszy przekaz

– mowa – najzimniejsza , najbardziej pozytywna , przekazuje wiecej informacji
– pismo- gorące – mniej informacji

– kraje zacofane, wieś – zimne, lepsza komunikacja międzyludzka, otwartość
– kraje rozwinięte, miasto – gorące wyalienowanie

– walc- gorący – trzeba powtarzać schematy
– twist – zimny

– powstanie globalnej wioski przyczyni się do obniżenia napięć społecznych
– we współczesnych mediach trudno mówić o wolności, redaktor gazety jest w pewien sposób ograniczony
– media el. Stają się ideologią zmieniającą się do zniewolenia mediów
– Umberto Eco – krytyka Mc Luhana, myśli się snując optymistyczną wizję człowieka wolnego, wyzwolonego od napięć
– masowość przekazu ma wyzwolić u odbiorów pewne porządnie postawy
– Eco mówi,że żyjemy podobnie jak robotnicy w kapitalizmie

– Paleo i Neotelewizja:
Paleo- oparta na relacjach pedagogicznych
Nadawca- Nauczyciel
Odbiorca – uczeń
– wszystko było uporządkowane
– liczyła się sztuka prezentacji
Neotelewizja – zmienia się kuchnia telewizyjna
– np. Ekspozycja mikrofonu
– ekipa wiadomości
– dzwoniący telefon
– To, co było chronione, teraz jest eksponowane
– Widz ma mieć poczucie współtworzenia programu – audiotele
– wg. Eco –główne przesłanie w niej płynące „Zadzwoń do mnie, a przekonasz się, że oglądasz mnie na żywo”

koncepcja Mc Luhana kontynuacja u:
Jeana Baudrillarda
– „Agonia rzeczywistości”
– „ Symulakria i Symulacja”
– „W cieniu milczącej rzeczywistości”
– „Ekstaza komunikacji”
– przedmiot odgrywa coraz większą rolę – wybierając przedmiot wybieramy własną tożsamość
– kupując coś – otrzymujemy chwilowe zaspokojenie – nazywane szczęściem
– człowiek określa to, kim jest przez wybieranie konkurencji produktu
– inne prawa niż te w społeczeństwie sprzed doby masowej komunikacji
– konsumpcja pochłania dobra kultury
– nasze życie podporządkowane przedmiotom konsumpcji
– spotęgowana komunikacja
– brak społ. jako wspólnoty
– krach ,rozkład społ. jako wspólnoty- gdy podważony został teologiczny fundament ewolucji społ.
– rzeczywistość ziemska – na wzór rzeczywistości niebieskiej
– polityka – sfera autonomiczna ( do zabójstwa pierwszego króla musiała służyć religii i teologii)
– polityczna – służąca samej sobie sfera człowieka
– społeczna – broniąc się przed egoizmami członków musiało wprowadzić ograniczenia
– kult postępu – uznany za bóstwo, ideał, absolut
– w społeczeństwie współczesnym znaczenia traktowane są inaczej
– zjawisko implozji- zapadania się
Implozja informacji -przekształcająca się w masę bez granic, cech i możliwości
– media pochłaniają informację jak czarna dziura
– język nie jest już obrazem rzeczywistości
– słowo – reprezentowało rzeczywistość, dziś miejsce reprezentacji symulacja – słowo udaję, że między nim a rzeczywistością jest jakiś związek.
– dziś w języku brakuje referenta. Słowa stają się symulakrami.

Symulakrum – znak bez desygnatów. Zamiast rzeczywistości nieuporządkowany chaos wrażeń
– zjawisko hiperrealności – nie ma kryteriów rozstrzygalności.

Mamy do czynienie z rzeczywistością masy inf. – niezróżnicowanie, niezdeterminowanie, nieodwracalność.
– nie ma społ. Natomiast jest masa, która nie ma swojej woli i nie stanowi
– celem mediów masowych – zachęcenie odbiorcy do obojętnego milczenie
– masa żyje dziś w nieustającej ekstazie – ma przypominać formę świętowania
– zwyczajność jest czymś w rodzaju dewiacji
– dzień powszechny staje się świątecznym
-informacja wytwarza więcej masy powodując obniżenie energii tworzącej masę
– w nowej masie nie ma spektaklu, bo wszystko ordynarnie wyciągane jest na powierzchnię
– każde medium chce dziś zaglądać tam gdzie nie powinno, wszystko dziś może być sprzedane, zostaliśmy odarci i pozbawieni intymności
– hiperrealność sprawia, że odbiorca mediów jest programowany przez sieci nadawcze
– człowiek jest oglądany przez media i przez nie programowany, reklama sprawia, że współczesny widz przypomina schizofrenika
– programowanie widza jest wymogiem wynikającym ze współczesnego stanu kapitalizmu
– towar stanie się nośnikiem wartości, obrazów – by go sprzedać trzeba wyposażyć go w pewien symbol, towary starły się wartościami znakowymi
– bierny odbiorca ma być zachęcony do nabycia – inteligentne molekuły, środki zachęcające do kupna
– przedmiot sprawia, że jesteśmy kimś – nasza osobowość ma pochodzić od towaru – źródło poczucia tożsamości

Bauidrillard – jeden z najlepszych myślicieli postmodernistycznych

Postmodernizm:
1. Zbiór teorii lingwistycznych, literaturoznawczych i kulturoznawczych
2. Ideologia wyznawana w środowiskach krytyków zachodnich uniwersytetów i pism zach.

Ad.1
Postmodernizm może oznaczać:
1. Okres w historii kultury, po modernizmie (prąd kulturalny w Europie zachodniej początek lata 90 te XIX wieku, koniec 50 XX.)

Postmodernizm zaczyna się więc w latach 60 XXw.
– pierwsze przejawy na gruncie literatury amerykańskiej, a potem europejskiej

2. Tym pojęciem stan cywilizacji ostatnich lat końca XX wieku. – potrzeba przewartościowania wszystkich ujęć
3. Określenie stylu artystycznego
4. Może oznaczać nowy kierunek w sztuce
5. Nowy sposób myślenie
6. Kondycja postmodernistyczna to uwarunkowania społ. Gospodarcze, medialne – powstały w czasie rozwoju społecznego. Nowy charakter gospodarki, nowe rodzaje twórczości i działalności.

– jest reakcją na strukturalizm i próbą zanegowania widzenia świata
– metodologia strukturalistyczna – język ma być pierwotną matrycą rzeczywistości, język wzorem; szukano sytemu, porządku
– postmoderniści odrzucają taką wizję uważając, że świat jest chaotyczny

Odrzucenie tendencji filozoficznej poszukującej prawdziwego obrazu świata
Odwołanie się do pojęć niezmiennych – przez postmodernistów są traktowane jako wielkie narracje np. Bóg – charakter historyczny, mityczny, zmienia się jego wyobrażenie, nie ma nic stałego
Do istoty człowieka nie należy racjonalność i poszukiwanie prawdy, stan odpowiedzialności sądów wobec rzeczywistości
– prawdą jest to, co wewnętrzne, niesprzeczne, wspólne
– nie ma potrzeby, weryfikowania prawdy przez odnoszenie jej do rzeczywistości

Relatywizm poznawczy – nie istnieją żadne absolutne kryteria
Antyracjonalizm – nie wierzą w możliwości ludzkiego rozumu

– człowiek istotę irracjonalną, nieufni wobec wszystkich systemów logicznych
– przekonanie o tym, że wszystkie ujęcia, sposoby myślenie mają charakter, immanentny – wobec światopoglądu człowieka i kultury.
– antysystemowość – programowe odżegnywanie się od wszystkich kanonów
– charakter tekstualny – każdy przedmiot może być traktowany jako tekst, pretekst do innych tekstów
– unikanie pojęcia porządku, postmodernista na marginesach rozważań umieszcza to co strukturalista uważa za podstawę

– Antyreprezentacjonizm – wszystkie pojęcia mają charakter subiektywny.
– język jest wytworem świadomości człowieka
– zacieranie granic między refleksją filozoficzną a literaturą
– ich teksty można interpretować na wiele sposobów – metafora.